Findhorn dag 7 en 8.

Vandaag verhuisd naar het park. Het allereerste wat wij gingen doen is Cappuccino en chocolade melk drinken en lekkere cake eten. Het park is heel anders dan Cluny, waar wij eerst zaten. Marieke zei: ‘Ik heb het gevoel dat wij van het hotel naar de camping verhuizen!’ Een camping is het net niet, wij zitten in een lodge met 12 andere mensen. Wij hebben een gezamenlijke keuken waar wij kunnen ontbijten en in de avonduren kunnen zitten, en 4 gezamenlijke wc’s en douches. Alles heel nieuw en schoon.
Wat vooral opvalt in het park, is dat er hier veel meer jonge mensen zijn, ook kinderen. Het geeft gelijk een ander gevoel. Er is hier ook een gewone camping, dus niet iedereen die hier rond loopt is een cursus aan het doen. Er zijn ook mensen die hier permanent wonen, in mooie zelfgebouwde huizen of uitgebouwde caravans.
Vanmorgen was een mooie ervaring. Het werd ons aangeraden om mee te doen met ‘taize’ zingen. Dit lijkt op christelijke psalmen zingen, in verschillende talen. Het gebeurde in een soort boeddhistisch klooster, net buiten het park, aan de rand van de baai. Een prachtige locatie, versierd met Tibetaanse doeken, kaarsen en foto’s van Dalai Lama. Wat mij vooral raakte is: dat er christelijke liederen werden gezongen in een boeddhistisch klooster, door mensen uit verschillende landen en alle leeftijden, van 6 maanden tot 80 jaar. Wij mochten een gebed uitspreken en mijn gebed was, dat dit zaadje van samenzijn echt in de wereld verspreidt mag worden.
Gisteren hoorden wij ook dat de vader van Marieke plotseling werd opgenomen, na een licht hartinfarct. Dat was wel even schrikken en het heeft natuurlijk invloed op onze gemoedstoestand hier. Hoe mooi het leven hier op deze planeet ook mag zijn, het is eindig. Wij zijn de volgende generatie die het over mogen nemen, en die de wijsheid mogen uitdragen.
Vanmiddag in de groep gelijk begonnen met de vraag, hoe zie je leiderschap in volledige vrijheid, en wat zit je in de weg? En hele goede vraag eigenlijk. Mijn volledige Leiderschap zie ik als een boom die met zijn wortels heel diep in grond zit. En wat mij in de weg zit, is waarschijnlijk angst om volledige verantwoordelijkheid hier voor te nemen. En allerlei shit die ik in mijn gedachten met mij mee sleep. Wij hadden een heel leuk proces vanavond, om de vraag aan de natuur te stellen en te zien wat voor antwoord er van komt. Het antwoord wat ik kreeg kwam in de vorm van herten keutels, die ik vervolgens mocht transformeren in schoonheid. Hoe symbolisch kunnen de dingen zijn?