Wil je gelijk of wil je geluk?

Dat is de enige vraag die ik mijzelf stel, als ik in mijn oude negatieve gedrag schiet. Dit gedrag heeft te maken met: het beter weten, afsluiting en niks voelen, het wijzen naar de ander, kortom volledig buiten mijzelf zijn. Op zoek naar herkenning, op zoek naar bevestiging, op zoek naar een reden voor mijn bestaan, die ik dan van de anderen haal.!!! De enige en dan wel de enige die mij deze bevestiging zou kunnen geven ben ik zelf. Op zoek naar gelijk, geeft alleen maar verwijdering en eenzaamheid. Want, wie heeft er gelijk? Wij kijken allemaal door een gekleurde bril naar de werkelijkheid. En het is niet mijn werkelijkheid en niet jouw werkelijkheid, werkelijkheid IS. Er is een bepaalde stilte in het IS, en op het moment dat er contact met de stilte ontstaat, dan is het ineens ook geluk. Er gebeuren wonderen als je de ogen dicht doet en jezelf de kans geeft om alleen maar je ademhaling te volgen, en je zelf de kans geeft om daarin te ontspannen en te voelen. Het voelen zorgt uiteindelijk voor je innerlijke rust, alle verhalen die je hoofd je verteld mogen wel waar zijn, alleen zullen ze je nooit de rust geven, wellicht zullen ze je gelijk geven, maar nooit het geluk waar je recht op hebt.