Volgens hersenswetenschappers wordt ons gevoel gereguleerd in een deel van de hersenen dat de naam limbisch systeem heeft. Het limbisch systeem (Latijn limbus = rand of zoom) is een groep structuren in de hersenen die betrokken zijn bij emotie, motivatie, genot en het emotioneel geheugen.Omdat het mogelijk is om elektrische activiteit in de hersenen te meten, zou het mogelijk zijn om te begrijpen, hoe onze hersenen reageren op morele en gevoelsmatige kwesties
Dacht ik niet dat ons gevoel in het hart lag. Het limbisch systeem is verantwoordelijk voor de productie van hormonen, eigenlijk zijn het neuropeptides genaamd, door Candice Perth (bekend uit de film “What in the Bleep do we know”) molecules of emotions genoemd. Deze hormonen (kleine deeltjes) zorgen ervoor dat ons lichaam in staat is om emotioneel te reageren.
Zou dit systeem ooit te begrijpen en te ontrafelen zijn? Wij willen toch zo graag alles begrijpen en in kaart leggen. Zou het niet saai zijn als wij als een robot door het leven gaan? Als bijvoorbeeld angst omhoog komt dat je dan zegt ach, mijn limbisch systeem is aan het reageren. Of dat je een knopje aanklikt op een apparaat waarop je aangesloten bent. Dit apparaat werkt net zo effectief als antidepressiva, alleen veel gerichter. Het zou gericht kunnen zijn op een bepaalde emotie. Wij zouden dan elke emotie specifiek kunnen onderdrukken. Wij zouden knopjes kunnen indrukken tegen verdriet, tegen frustratie, tegen machteloosheid en tegen vreugde.
Alle emoties zijn gezond, die zijn daar om gezien, gehoord en gevoeld te worden, en ze horen bij ons mens zijn. Want met alle respect voor ons limbisch systeem en voor de wetenschappers die het in het kaart proberen te leggen; de mensheid kent angsten, de mensheid kent verdriet. Angsten bijvoorbeeld, worden aangewakkerd door oerhormonen(neuropeptides) die gemaakt zijn om te overleven. Blijkbaar heeft angst een hele nuttige beschermfunctie.
Verdriet is heel belangrijk in elk verwerkingsproces, en verdriet zorgt ervoor dat wij in staat zijn om helemaal bij onszelf te komen. Het feit dat het lijkt dat er nooit een einde aan komt, is omdat wij het niet helemaal durven toe te laten en liever blijven mijmeren door ons zelf zielig te vinden.
Ga AUB nooit een emotie uit de weg!
woensdag 15 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
WIE BEN IK
- David (AVRAAM)
- Vlissingen, Netherlands
- Dat is een hele goede vraag! Het antwoord afhankelijk is van het moment waarop deze vraag gesteld wordt. Want, zeker bij zijn er momenten dat ik alleen de lagen zie waaronder ik mij veilig aan het verstoppen ben. Onder deze lagen vind ik hetzelfde warmte, liefde en rust die in ieder van ons huist. Hierdoor, ben ik niet veel anders dan jij of wie dan ook. Zonder deze bril mag ik kwetsbaar zijn, mag ik dingen niet weten, mag ik gewoon zijn. Kijkt de rest van de wereld ook zo? Zolang het de wereld van 2 dimensies is waarschijnlijk niet. Want wij moeten expert zijn!! Expert waarin, zou ik mij afvragen? Als wij allen mogen putten uit de oneindige kennis die overal al is en energetisch beschikbaar is waarom dan deze onderscheidinglijn. Waarom zou je dan een expert willen zijn? Om te weten wie je bent!!! Dit is een paradox die wij onszelf continue creëren. Om? Achter te komen wie wij zijn!!!! Alleen wat wij werkelijk zijn is: een oneindige bron van energie en volgens kwantum fysici een grote niks. Als wij niks zijn, dan is er geen onderscheid en dan is ook ineens gelijkheid en dan mogen wij wel zijn. Gewoon zijn. Wil je toch weten kijk dan op www.journeytherapeut.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten