
Vandaag is het hier maandag, the community life begint weer op volle toeren te draaien. Buiten het hotel wordt geverfd, en in de tuinen is men druk bezig met wat ze ook doen. Registratie en de winkel zijn geopend, en ik merk dat meer mensen over de vloer komen. Wij mochten deze ochtend spelenderwijs beginnen met groepspelen. Spelen die niet bedoeld zijn om te winnen of te verliezen, maar meer voor een groepsdynamiek en het verkennen van eigen grenzen. Zoals, bijvoorbeeld tikkertje, waarbij je vrij was als je iemand had gevonden om te omhelzen. Een van de reacties was dat iemand zei dat hij nu meer lichaamscontact had dan de laatste 10 jaar. “Wat natuurlijk aan het denken zet, zonder daar een oordeel te hebben”.
Omdat het weer prachtig was, hebben wij de middag pauze benut om lekker in de bossen te wandelen. Bossen die echt fantastisch zijn, met enorme grote bomen, heuvelachtig, heide, mos en paddenstoelen. Bossen zoals ze echt moeten zijn. Helaas moesten wij terug om ons te melden bij onze werk afdeling. Daar kregen wij een hele fijne ontvangst, door een vrouw uit Denemarken die hier woont en het al 10 jaar doet. Wat leuk is, is dat er veel aandacht besteed wordt aan de mens als geheel, en het energetische principe van elk werk. Wat ik zelf heel fijn vind, is dat er hier altijd een minuut in acht wordt genomen om op de plek aan te komen met een hele korte meditatie, terwijl wij elkaars handen vast houden ( hier doen ze het met de duimen naar rechts, zodat de ene palm naar boven is, en de andere naar beneden “ ik ontvang, en ik geef het door’). Ook de uitleg over de schoonmaak en transformatie vond ik fijn. Merk wel dat mensen het werk wat ze doen, uit hun hart doen en er echt achter staan wat ze zeggen en uitdragen. Het wordt van te voren verteld wat er gedaan moet worden, en dan wordt er tijd genomen om je de mogelijkheid te geven om in te voelen welke van de karweien je zou willen doen, en welke beslist niet. Zodat je uiteindelijk toch iets doet wat je het minst onprettig vindt, zoals in ons geval omdat wij niet voor deze afdeling gekozen hebben. Toch dragen wij verantwoordelijkheid voor ons zelf om de afspraak na te komen en het werk te doen. Uiteindelijk hebben we een prachtige vlinder opgespeld gekregen en konden wij aan het werk. Ik mocht de magazijnen bijvullen, wat ik wel leuk vond. Marieke moest 6 badkamers schoonmaken, wat zij beslist niet leuk vond. Alles bij elkaar hebben we 2.30 uur gewerkt. Het werk wordt afgesloten met elkaar, en de mogelijkheid om te delen hoe het voor je was. Dit is fijn, omdat gelijk verteld kan worden hoe je je voelt en alles wat je naar buiten wilt brengen naar buiten gebracht wordt. Het wordt voor kennisgeving aangenomen, want je mag je gewoon voelen zoals je voelt, en dat is goed. Voordat wij naar het diner gingen, hebben we besloten naar het stadje Forres af te dalen, om chocolade te kopen. En fijne wandeling langs oude en statige huizen, met prachtige tuinen. Op de terugweg door het bos waar wij een beetje verdwaald raakten, en dit prachtige uitzicht te zien kregen. Echt fantastisch, soms is het blijkbaar goed om te verdwalen want je weet niet waar je terecht komt.
10 minuten later waren wij toch in het hotel aangekomen, juist op tijd voor het diner. Het eten hier is uitstekend, Ik vind het grappig om te zien hoeveel mensen op hun bord kunnen scheppen. Ik zat toevallig naast een vrouw die zich schaamde voor haar volle bord. Het argument dat de restjes naar de varkens gaan (wat ze hier met de restjes doen), hielp ook niet veel. Want de stem van haar grootmoeder, die er al lang niet meer was en haar er op attendeerde dat zij haar bord moest leeg eten, bleek sterker te zijn. Zij kon daar om lachen en toch bleef zij zichzelf met tegenzin volproppen. Totdat ik had aangeboden om haar bord voor haar op te ruimen, zodat het leek dat de restjes eten van meerdere borden kwamen. Zij was me hier heel dankbaar voor.
De avond hebben we afgesloten door met elkaar naar buiten te gaan. Buiten kregen we de ruimte om individueel contact te maken met de natuur en de elementen van de natuur. Deze tijd heb ik doorgebracht in meditatie bij een appelboom. Mijn hoop om elfjes van Findhorn te ontmoeten is nog steeds niet in vervulling gegaan, maar ik heb nog een paar dagen, dus die bestelling blijft.
Dagelijks kijk ik uit naar jullie verhalen, ik hoop dat jullie daar met alle anderen een fijne tijd hebben.
BeantwoordenVerwijderenZo zie je dat ook de vervelende werkjes door een positieve omgeving toch niet meer zo vervelend zijn als dat ze lijken.
En, David, als er elfjes zijn, dan zijn ze zeker in Schotland....