Roken is.....

Waarom zou ik nog schrijven over roken? Iedereen weet toch dat roken dodelijk is, dus ongezond, mits je echt dood wil. Dood gaan wij toch, is het antwoord. De vraag is wanneer en hoe. Dood gaan omdat je tijd gekomen is en je rustig afscheid van het leven gaat nemen, of dood gaan omdat je hart midden in het actieve levensproces stopt met tikken, omdat de bloedvaatjes die het hart van energie voorzien verstopt raken. OF dood gaan omdat je geen adem kunt halen, doordat je longen vol met kanker cellen zitten, of elke andere kankervorm die je lichaam opeet. Er is nog een ander argument voor het stoppen met roken die veel minder bekend is: het is namelijk zo dat in sigaretten rook, een enorme hoeveelheid vrije radicalen zitten nl 1012, deze radicalen plegen een enorme aanslag op je huid, waardoor je huid er veel ouder uitziet dat die in werkelijkheid is. Kijk maar goed naar de mensen om je heen die roken. Er zijn bijna niet genoeg antioxidanten aan te slepen om het tegen te werken. Als tegenargument krijg je dan te horen: ‘Ja maar dan ga ik te veel eten en dan word ik dik, en dat is ook niet goed.’ De enige reden waarom je zou gaan eten als je met roken stopt is, dat er een emotioneel probleem die door het roken onder de oppervlakte werd verschoven, naar buiten komt. Een andere manier om dit probleem steeds onder de oppervlakte te houden is om jezelf vol te eten. Emoties zijn gezond! En emoties horen bij ons, ze maken deel van ons uit. Je kunt beter de emoties verwelkomen en omarmen als een klein kind. En als je de emotie toestemming geeft om naar buiten te komen en er gewoon laat zijn, zul je waarschijnlijk ervaren dat het veel minder erg is dan je er oorspronkelijk over dacht. Dat je wellicht minder reden hebt om naar een sigaret of een koekje te grijpen.
De reden dat ik met roken stopte, (van 2 pakjes per dag) is omdat mijn dochter toen zij een jaar of 6 was, tegen mij zei: ‘Papa als je niet met roken stopt ga je dood’. Kinderen en dronken mannen spreken altijd de waarheid. Dat is waar. Maar wat voor mij veel sterker woog, is dat ik mijn dochter de pijn van verlies niet wilde aandoen. Kon ik dan in een keer stoppen? Natuurlijk niet! Maar het raakte mij genoeg en deed genoeg pijn van binnen om het in ieder geval een eerlijke kans te geven. In dit geval heeft de pijn het gewonnen van plezier, en uiteindelijk resulteert dit in plezier en vrijheid. Het is heerlijk om niet meer gebonden te zijn aan de sigaret, en alles wat er mee verbonden is. Altijd er maar aan moeten of je ergens nog een pakje hebt liggen, winkels of benzine stations die open moet zijn, een horeca gelegenheid waar ze het rookverbod aan hun laars lappen. De blikken van onbegrip van mensen die niet roken, het idee dat je dan ongezellig of niet sociaal genoeg bent met je vrienden. Het zijn allemaal lasten die ik niet meer hoef te dragen, en hoe minder lasten des te vrijer ik ben, des te meer tijd ik over heb voor de dingen die er echt toe doen.
Dus gewoon stoppen!