Findhorn dag 6
Vandaag is de laatste dag dat wij met deze groep zijn. Zo genaamd een afsluitingsdag, vanmorgen hebben wij met elkaar door gebracht in een deel ronde. Wat een prachtige ervaring om eindelijk mensen uit hun hart te horen praten. Zonder de verhalen daar om heen. In mijn visie blijft het ons voorrecht en onze kracht om gevoelens en emoties openlijk te kunnen uiten, ook al zijn ze subtiel. Het is hetzelfde als uit je hart of uit je intuïtie te kunnen praten. Wat er op dit moment het belangrijkste is, wat je zou willen delen met de anderen. Het is vooral belangrijk wat jij/ik naar het universum wil uitspreken, en uit je systeem te verwijderen. Sommige mensen hebben gekozen om te delen door middel van een oefening of een lied, wat ook heel gevoelig was. Er zijn veel zakdoekjes gebruikt door iedereen. En er werd ook gelachen, want dat hoort ook bij onze vrije emoties. Mijn gevoel vanochtend was het gevoel van rijpheid. Het kind in mij is nog steeds daar, alleen is hij mee aan de hand van de volwassen ik, en hij krijgt alle ruimte om te spelen als daar het moment voor is. Hij heeft ook alle aandacht die hij nodig heeft, als er iets is wat aandacht nodig heeft. Op het einde van de dag trok ik ook een engelen kaart met de kwaliteit van Maturity=Rijpheid

Vanmiddag ook de laatste werkuren in de huishouding gedraaid. Vandaag hebben we samen de hele lobby en de entree van het huis schoongemaakt. Uiteindelijk was het wel een ervaring om in de huishouding te werken. Het geeft een gevoel van een eigen plek die heel bekend en fijn is om er te zijn. Morgen gaan wij naar het park verhuizen voor de volgende cursus, waar wij ook een andere accomodatie krijgen. Ik heb nu al een gevoel van een heimwee omdat het inderdaad als een soort thuis voelt hier. Of wellicht zijn het de tentakels van Findhorn, waardoor mensen het moeilijk vinden om het los te laten en altijd weer terugkomen. Natuurlijk is het fijn om hier te zijn, het leven is geregeld, je hebt duidelijk je verantwoordelijkheden en volledige steun van de commune. Het blijkt ook uit de gesprekken met onze begeleiders, dat ze echt een probleem hebben met de vergrijzing, en dat er echt behoefte aan verse wind is. Wij overwegen de mogelijkheid om in de toekomst onze workshops ook hier te geven.

Vanavond hadden wij een feest, waar iedereen zijn talenten met de anderen kon delen. Mensen hebben gezongen en gedichten voorgelezen en zelfs een flamenco danser gaf een optreden. Alles in een ongedwongen sfeer, van: ‘Wie wil, mag’ en ondertussen was er steeds iemand die gitaar, fluit, dubbele fluit of didgeridoo bespeelde. Al met al een gezellige afsluiting met alle mensen die de hele week met ons in het huis waren.
Nu hebben we een dag vrij, en dan komt er waarschijnlijk een Blog met een ander thema, voordat ik de ervaringen van de volgende cursus zal beschrijven.