Het spel der gevoelens.

Wij zijn zo bang om ons gevoel te uiten, wij zijn zo bang om de ander te kwetsen. Maar is dat wel zo? Zijn wij niet eerder bang om onze gekwetstheid te laten zien? Lopen wij niet met overtuigingen dat gevoelens tonen bij de zwakkeren horen? Vooral in onze macho maatschappij gevoelens toe te laten, is “not done”!

Echter, als je weet dat er zoiets is als emotionele intelligentie, dan wordt het een ander verhaal. Vooral omdat emotionele intelligentie veel en veel krachtiger is dan onze gewone intelligentie (IQ). Bijvoorbeeld als je kijkt naar de capaciteit van data verwerking van ons hoofd, in onze mind (IQ) is dit maar 40 bits pers seconde. Een middelgrote computer kan dit ook gemakkelijk. Ons lichaam, waar onze emotionele intelligentie opgeslagen is, kan 200 miljoen bits per seconde verwerken! Dit is wel een indrukwekkende snelheid. In minder dan een seconde kan ons lichaam reageren, een ongelofelijke hoeveelheid stoffen uitscheiden, en tal van processen tegelijk in werking zetten. Pas later begrijpen wij eigenlijk wat er aan de hand is. Bijvoorbeeld: Je komt iemand tegen en je voelt je prettig of juist niet prettig. Je ontspant, of je bent op je hoede zonder dat je eigenlijk heel bewust iets kan waarnemen, laat staan begrijpen. Dat is je emotionele intelligentie die razendsnel reageert op alle prikkels die op dat moment door je lichaam waargenomen worden.
Kun je dit met het hoofd begrijpen? Natuurlijk niet! Je kunt het wel beredeneren achteraf. Alleen het continue zoeken naar antwoorden brengt je nergens. Soms is het goed om te vertrouwen, dat wat je voelt inderdaad op dat moment het juiste is.

En voor alle mensen die denken niet te kunnen voelen wil ik zeggen; houd je zelf niet langer voor de gek. Voelen hoort bij mensen. Voelen betekent niet dat je verdrietig bent, of juist alleen maar boos. Voelen is het luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft. Als je kunt voelen dat je lichaam aangeraakt wordt, of dat je lichaam ergens een ongemak ervaart of een prikkel, dat is dan wat voelen is. De rest is beredeneren. Maak je geen gebruik van deze 200 miljoen bits per seconde, dan maak je geen optimaal gebruik van je volledige capaciteit.

Als je bang bent dat je gevoelens verhullen wie je werkelijk bent, dan bega je nog een grotere vergissing, want net als jij kijkt iedereen hier dwars doorheen en ziet wie jij werkelijk bent. Ook al heb je het nog zo goed weten te camoufleren. Want uiteindelijk is de grootste vraag die wij aan onszelf en de anderen stellen: WIE BEN IK?

De mooiste uitdaging in het leven is om het hart en het verstand op een lijn te krijgen.
Dat wil zeggen, de emotionele intelligentie en de gewone intelligentie samen te laten smelten, om compleetheid hiervan te ervaren. Dat is het begin van de eenheid waar iedereen zo naar op zoek is. Men noemt dit verlichting of andere dure worden. De echte waarheid is simpel, voel wat er op dit moment in je lijf is.
Laat je emotionele intelligentie aan het woord, en je ervaart de compleetheid en de heelheid van je MENS zijn.

Findhorn dag 6
Vandaag is de laatste dag dat wij met deze groep zijn. Zo genaamd een afsluitingsdag, vanmorgen hebben wij met elkaar door gebracht in een deel ronde. Wat een prachtige ervaring om eindelijk mensen uit hun hart te horen praten. Zonder de verhalen daar om heen. In mijn visie blijft het ons voorrecht en onze kracht om gevoelens en emoties openlijk te kunnen uiten, ook al zijn ze subtiel. Het is hetzelfde als uit je hart of uit je intuïtie te kunnen praten. Wat er op dit moment het belangrijkste is, wat je zou willen delen met de anderen. Het is vooral belangrijk wat jij/ik naar het universum wil uitspreken, en uit je systeem te verwijderen. Sommige mensen hebben gekozen om te delen door middel van een oefening of een lied, wat ook heel gevoelig was. Er zijn veel zakdoekjes gebruikt door iedereen. En er werd ook gelachen, want dat hoort ook bij onze vrije emoties. Mijn gevoel vanochtend was het gevoel van rijpheid. Het kind in mij is nog steeds daar, alleen is hij mee aan de hand van de volwassen ik, en hij krijgt alle ruimte om te spelen als daar het moment voor is. Hij heeft ook alle aandacht die hij nodig heeft, als er iets is wat aandacht nodig heeft. Op het einde van de dag trok ik ook een engelen kaart met de kwaliteit van Maturity=Rijpheid

Vanmiddag ook de laatste werkuren in de huishouding gedraaid. Vandaag hebben we samen de hele lobby en de entree van het huis schoongemaakt. Uiteindelijk was het wel een ervaring om in de huishouding te werken. Het geeft een gevoel van een eigen plek die heel bekend en fijn is om er te zijn. Morgen gaan wij naar het park verhuizen voor de volgende cursus, waar wij ook een andere accomodatie krijgen. Ik heb nu al een gevoel van een heimwee omdat het inderdaad als een soort thuis voelt hier. Of wellicht zijn het de tentakels van Findhorn, waardoor mensen het moeilijk vinden om het los te laten en altijd weer terugkomen. Natuurlijk is het fijn om hier te zijn, het leven is geregeld, je hebt duidelijk je verantwoordelijkheden en volledige steun van de commune. Het blijkt ook uit de gesprekken met onze begeleiders, dat ze echt een probleem hebben met de vergrijzing, en dat er echt behoefte aan verse wind is. Wij overwegen de mogelijkheid om in de toekomst onze workshops ook hier te geven.

Vanavond hadden wij een feest, waar iedereen zijn talenten met de anderen kon delen. Mensen hebben gezongen en gedichten voorgelezen en zelfs een flamenco danser gaf een optreden. Alles in een ongedwongen sfeer, van: ‘Wie wil, mag’ en ondertussen was er steeds iemand die gitaar, fluit, dubbele fluit of didgeridoo bespeelde. Al met al een gezellige afsluiting met alle mensen die de hele week met ons in het huis waren.
Nu hebben we een dag vrij, en dan komt er waarschijnlijk een Blog met een ander thema, voordat ik de ervaringen van de volgende cursus zal beschrijven.