Een kleine uitleg over de misvatting van pijn. Wij mensen, zijn zo bang om pijn te voelen. Wij hebben snel de neiging om het dieper en dieper te verstoppen, waardoor de kist met pijn zwaarder en zwaarder wordt.
Door pijn toe te laten komt het juist naar buiten. Het komt naar buiten voor vrijheid. De kist wordt leger, en de last minder zwaar. Hierdoor krijg je meer vrijheid.
In contacten en relaties werkt het mee, want je wilt een relatie gebaseerd op liefde en begrip, niet op pijn. Als je de pijn niet omarmt met je eigen liefde, en de pijn niet toelaat, kun je je moeilijk over geven en genieten van datgene waar je het meest recht op hebt, namelijk LIEFDE.
zaterdag 10 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
WIE BEN IK
- David (AVRAAM)
- Vlissingen, Netherlands
- Dat is een hele goede vraag! Het antwoord afhankelijk is van het moment waarop deze vraag gesteld wordt. Want, zeker bij zijn er momenten dat ik alleen de lagen zie waaronder ik mij veilig aan het verstoppen ben. Onder deze lagen vind ik hetzelfde warmte, liefde en rust die in ieder van ons huist. Hierdoor, ben ik niet veel anders dan jij of wie dan ook. Zonder deze bril mag ik kwetsbaar zijn, mag ik dingen niet weten, mag ik gewoon zijn. Kijkt de rest van de wereld ook zo? Zolang het de wereld van 2 dimensies is waarschijnlijk niet. Want wij moeten expert zijn!! Expert waarin, zou ik mij afvragen? Als wij allen mogen putten uit de oneindige kennis die overal al is en energetisch beschikbaar is waarom dan deze onderscheidinglijn. Waarom zou je dan een expert willen zijn? Om te weten wie je bent!!! Dit is een paradox die wij onszelf continue creëren. Om? Achter te komen wie wij zijn!!!! Alleen wat wij werkelijk zijn is: een oneindige bron van energie en volgens kwantum fysici een grote niks. Als wij niks zijn, dan is er geen onderscheid en dan is ook ineens gelijkheid en dan mogen wij wel zijn. Gewoon zijn. Wil je toch weten kijk dan op www.journeytherapeut.com
Mijn ervaring is dat de angst voor de pijn erger is dan het voelen vd pijn zelf.
BeantwoordenVerwijderenAls ik het stukje bij beetje toelaat, mag subtiel, hoeft niet groots, geeft me dat zoveel ruimte. Ik voel me dan weer in contact met mezelf, de ander en ik voel me vrij. Het is de zelfacceptatie; ook van je struikelblokken, je zwakke punten. Accepteren is loslaten en geeft zo'n enorm vrij gevoel.
Jezelf in liefde omarmen in ALLES....en dat is dus ook mijn valkuil. Dus het blijft een uitdaging en die ga ik graag met mezelf aan in dit leven. Is dus weer prachtig om her-innerd te worden.
Dankjewel David!!