Vertrouwen als basisbehoefte:

Dat moet ik mijn ouders wel nageven, als zij mij iets gegeven hebben wat ik echt waardevol vindt, is dat zeker vertrouwen. Vertrouwen in de wetenschap dat wat er ook gebeurt met mij, wat ik ook doe, dat ik door hen opgevangen wordt.
Dat is mij duidelijk geworden toen ik tijdens een oefening waar ik van 2 meter hoogte mijzelf achterover moest laten vallen in op elkaar gekruiste handen van twee rijen mensen, die daar stonden om mij op te vangen. Er was geen enkel negatieve gedachte in mijn hoofd dat ik a: niet opgevangen zou worden b: te zwaar zou zijn. Ik kon mezelf gemakkelijk overgeven aan het onbekende, zonder mij te bekommeren om de consequenties.

Vertrouwen die mijn ouders me gegeven hebben is: wat er ook gebeurt, wat je ook doet, weet dat je een huis hebt waar je altijd naar terug kunt keren. (niet dat ik mij altijd prettig voel in mijn ouderlijk huis ()) maar alleen te weten dat het er is, is al voldoende.

Het heeft mij geholpen om belangrijke beslissingen in mijn leven te nemen, zoals met 1000 gulden op zak naar Nederland af te reizen, en een paar jaar later al mijn bezittingen te verkopen en voor een jaar naar Zuid Amerika af te reizen. Het heeft mij geholpen om op latere leeftijd aan een Universitaire studie te beginnen, een kind te krijgen, scheiden en mijn wetenschappelijke carrière uiteindelijk los te laten. Het heeft mij geholpen om op latere leeftijd in de relatie van mijn leven te stappen. Het heeft mij geholpen om te komen waar ik nu ben, om te doen wat ik het liefste doe: Met mensen werken, mensen te begeleiden in hun groei proces, zowel individueel als in groepsverband.

Het is niet zo dat ik het opschrijf om op te scheppen, het is wel zo dat ik wil delen wat voor mogelijkheden er zijn, als er contact is met je basisvertrouwen.