Bij onze geboorte is er geen referentie kader voor wie wij werkelijk zijn. Wij krijgen het van de anderen te horen en identificeren ons met hun waarheid. Dus als de ander zegt jij bent lief, dan zijn wij blij. En als de ander zegt jij bent stout, zijn wij verdrietig. En wat als de ander het niet bij het rechte eind heeft. Want zijn begrip van lief of stout is ook al niet van hem maar van een ander, die het ook weer van de ander heeft. Dus wie weet eigenlijk wel wat lief is en wat stout is. (behalve Sinterklaas)
Erger nog, wij nemen onbewust de lasten van de ander in ons op, en slepen het als het ware voor de rest van ons leven met ons mee. Dit is omdat wij de pijn van de ander herkennen, en onbewust of energetisch hem of haar willen ontlasten, omdat wij heel graag willen dat de ander gelukkig is.
Ook hebben we neiging om juist de onwaarheid te geloven, of meer de aandacht bij het negatieve te leggen. Een compliment leggen wij vaak naast ons neer, terwijl de negatieve opmerking in ons systeem blijft opgeslagen als waarheid of als pijn. Daarom is het belangrijk voor elke negatieve gedachte 3 positieve gedachten hier tegenover te stellen.
Wat is dat in Godsnaam, waarom wij de negativiteit eerder gaan geloven. Is het de enige makkelijke manier om aandacht te krijgen, want sterke mensen hebben geen aandacht nodig en dus krijgen ze geen aandacht. Dan zou het logisch zijn, dat je zelf als zwak, behoeftig of misselijk door het leven gaat. Zou het makkelijker zijn, om uit underdog positie iets te bereiken, of lopen wij allemaal rond met minderwaardigheidsgevoel. Zijn er een paar mensen op deze aarde die dat gevoel niet hebben, en daarom de vrije hand van ons krijgen om ons alle kanten op te sturen? Zij stuurden ons vroeger en nog steeds naar de oorlogen, en nu sturen ze ons richting de economische crisis en richting doem scenario’s.
Wat moet er werkelijk gebeuren totdat wij voor ons zelf opkomen? Eigen verantwoordelijkheid gaan dragen, eigen referentie kader creëren die gebaseerd is op onze eigenwaarde en onze zuiverheid. En ons uit de slachtoffer rol bevrijden.
donderdag 15 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
WIE BEN IK
- David (AVRAAM)
- Vlissingen, Netherlands
- Dat is een hele goede vraag! Het antwoord afhankelijk is van het moment waarop deze vraag gesteld wordt. Want, zeker bij zijn er momenten dat ik alleen de lagen zie waaronder ik mij veilig aan het verstoppen ben. Onder deze lagen vind ik hetzelfde warmte, liefde en rust die in ieder van ons huist. Hierdoor, ben ik niet veel anders dan jij of wie dan ook. Zonder deze bril mag ik kwetsbaar zijn, mag ik dingen niet weten, mag ik gewoon zijn. Kijkt de rest van de wereld ook zo? Zolang het de wereld van 2 dimensies is waarschijnlijk niet. Want wij moeten expert zijn!! Expert waarin, zou ik mij afvragen? Als wij allen mogen putten uit de oneindige kennis die overal al is en energetisch beschikbaar is waarom dan deze onderscheidinglijn. Waarom zou je dan een expert willen zijn? Om te weten wie je bent!!! Dit is een paradox die wij onszelf continue creëren. Om? Achter te komen wie wij zijn!!!! Alleen wat wij werkelijk zijn is: een oneindige bron van energie en volgens kwantum fysici een grote niks. Als wij niks zijn, dan is er geen onderscheid en dan is ook ineens gelijkheid en dan mogen wij wel zijn. Gewoon zijn. Wil je toch weten kijk dan op www.journeytherapeut.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten