Schuldgevoel!

Er is mij gevraagd een stukje over schuldgevoelens te schrijven.
Ik heb er even goed over moeten nadenken. Want zoals in al mijn stukjes wil ik een stukje over mijzelf delen. Loop ik met een schuldgevoel? En waar zal ik over schrijven? Over een roodharig meisje die ik in een de bos brandnetels heb geduwd toen ik een jaar of 8 was?
En dan komt het moeilijkste, omdat……..

Er zijn zo veel redenen om het goed te praten. En toch als ik daar aan denk, zit er blijkbaar een dieper gevoel van….. En waar voel ik mij echt schuldig over? Is dat over de daad zelf, over de pijn die zij had en haar schrik, of voel ik mij echt schuldig dat ik mij machteloos voelde en op dat moment niks anders kon verzinnen, en alleen geweld kon gebruiken. Voel ik mij schuldig over haar pijn, voel ik mij schuldig over mijn pijn en machteloosheid, over het feit dat ik de affectie die zij toen toonde op de manier zoals kinderen dat kunnen, niet aan kon. Of voel ik mij schuldig over het feit dat ik haar vrijheid en haar enthousiasme op dat moment de kop heb ingedrukt. Heb ik er last van dat ik iemand een trauma heb bezorgd?

En als ik dat al bedenk, dan weet ik dat op dat moment het Ego tevoorschijn komt. Want wie ben ik eigenlijk, om te denken dat mijn daden van invloed zijn op het levensverloop van anderen. Ik ben alleen maar het gereedschap wat gebruikt wordt om anderen te helpen om hun lessen in dit leven te leren.

Ja, zul je zeggen, op die manier zou je alles kunnen verantwoorden en alle daden van geweld vrij kunnen pleiten. En als dat wel zo is? Als je echt het gereedschap bent? Je kunt gereedschap zijn met in achtneming van alle normen en waarden. Met als allerhoogste waarde het mensenleven. Alle normen en waarden in acht genomen, zou je je niet echt schuldig moeten voelen voor je daden. Het enige waar je je schuldig om zou moeten voelen zijn de momenten dat je jezelf te kort hebt gedaan, door je niet te uiten en geen Aktie te ondernemen. Er zijn momenten in je leven dat je het ook niet wist en het niet kon om deze Aktie te ondernemen, Daarvoor kun je jezelf net zo goed vergeven, en de lessen die je daarvan draagt, juist leren.

Mocht er nu zo iets met mij gebeuren, dat iemand zo op mijn nek zit, waar ik het gevoel bij heb dat ik er echt niet meer onderuit kan komen, dan zal ik het heel anders oplossen, door heel duidelijk en liefdevol te vertelen dat mijn eigen ruimte mij echt waardevol is en dat de ander over mijn grenzen gaat, en dat dit niet prettig voelt. En dat ik de ander niets kan geven wat hij/zij zichzelf zou kunnen geven.