Vrijheid van meningsuiting.

Raar is het toch om te lezen in de kranten van gisteren, dat alles wat je ooit op internet hebt geschreven tegen je gebruikt kan worden. In ieder geval in sollicitaties.

Het lijkt wel dat wij in China leven, of in het oude Sovjet Unie, “The Big Brother is watching you!”
Waar blijven wij dan met onze vrijheid van meningsuiting, met onze vrijheid in creativiteit?

Worden wij veroordeeld op onze gedachten, worden wij in hokjes gedrukt, en onderverdeelt in deugd wel/deugd niet? Of worden wij (mensen) gezien als iemand die vrij is in zijn/haar denkwijzen?
Bij mij triggert het natuurlijk altijd de oude pijn, de pijn van antisemitisme die ik mee heb gemaakt in Litouwen, toen ik voor Jood werd uitgescholden, door andere jongens. Moest ik dan zorgen dat hun de mond werd gesnoerd door er op te slaan, of moest ik er gewoon dwars doorheen kijken en compassie en tolerantie tonen, want zij wisten ook niet beter. Dat het alleen maar een gedachte was die niet klopte, en dat ik moest geloven dat zij ooit beter zouden weten.

Later toen ik door mijn voormalige vriendin voor “Vuile Jood” werd uitgescholden, kwam ik in een wat moeilijke situatie terecht. Kan ik van iemand houden die er zulke gedachten op na houdt? Kon ik haar vergeven, omdat zij dit uit haar eigen pijn deed?

Wij leven in een wereld die continue aan het veranderen is. Onze ideeën, gedachten en meningen mogen veranderen.

Echter onze gedachten zijn niet wat wij zijn. Gedachten zijn universeel, ze behoren iedereen toe! En dat is de boodschap die ik de wereld wil brengen. Beoordeel mij niet op mijn gedachten en ideeën, beoordeel mij op wie ik ben!! Probeer mijn gedachten niet te onderdrukken, want door ze te uiten kan ik er achter komen wat een gezonde gedachte is. Daar kan ik van leren en heb ik de kans om mijn gedachten en denkwijzen bij te stellen.