De kunst van loslaten

"Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt."
Dalai Lama

Waarom zou je iets moeten loslaten? Voor mij is het eigenlijk simpel. Als ik wil groeien moet ik leren loslaten. Als ik alleen de ballast met me mee sleep van alle dingen die ik in de loop der jaren verzameld hebt, kan ik op een bepaald moment geen stap meer vooruit zetten.

Wij hebben het zo vaak over loslaten, maar dit is zo moeilijk. Kijk om je heen, welke materiële dingen zie je en welke dingen zou je gemakkelijk buiten zetten.
Dan heb ik het over materiële dingen, die je vast houdt.
Laat staan over emotionele dingen; je relatie, je kinderen je werk. Dat wil niet zeggen dat je alles los moet laten, het gaat om de vrijheid die je de ander gunt om hem of haar te helpen om zichzelf te ontwikkelen, en de kans te geven om te groeien.


Om het je zelf makkelijker te kunnen maken zou je praktisch wat kunnen doen. Maak er een ritueel van. Rituelen hebben van oudsher hun eigen kracht. Om dit loslaat ritueel effectief te doen, kies je een voorwerp wat je heel dierbaar is, of veel geld heeft gekost.
Dat staat dan als symbool voor wat je wilt los laten. Neem ook de tijd om daar afstand van te nemen. En bedank het vooral voor de voordelen die het je gegeven heeft.
Neem hier echt de tijd voor en kies wat je ermee zult doen.

Vroeger zou ik het in de zee gooien, totdat iemand mij attendeerde dat ik daarmee de zee vervuil. Je kunt dit voorwerp ook verbranden en begraven.
Geef jezelf de toestemming om je gevoel hier helemaal in te leggen, je mag de pijn ervan best wel voelen.

Mijn grootste loslaat proces was, om een hele zieke vriendin los te laten. Om haar echt de toestemming te geven om haar te laten gaan, want zij was klaar met haar leven. Iets wat ik pas nu begrijp. Achteraf gezien was het meer mijn Ego die mij vertelde dat ik iedereen zou kunnen redden.
Het was mijn Ego die de strijd met het hogere doel wilde aangaan. Wie zijn wij eigenlijk om te beslissen over het leven en de dood. Wie zijn wij om voor God te gaan spelen? Wie zijn wij om de ander vast te houden, de ander niet zijn volledige vrijheid te gunnen, ter wille van onze eigen veiligheid.

Ik kan nog steeds moeilijk loslaten.
Mijn baan loslaten heeft mij veel tranen en spanningen opgeleverd. Het heeft mij wel de vrijheid gegeven, om dat te doen waar ik echt goed in ben, namelijk mensen te helpen zichzelf beter te begrijpen, en in vrijheid te mogen leven.

Het los laten van de relatie waar ik dacht oud mee te worden, heeft mij de liefde van mijn leven helpen vinden. Waar ik VOEL dat ik oud mee zal worden.
Want uiteindelijk gaat het niet om de ander, maar de last die je met je mee draagt. Zoals Dalai Lama het zo mooi zegt.