Af en toe schelden, dat hoort erbij

Dat beslist de rechter (de kranten op 27 mei), maar hoe denken wij er eigenlijk over? Met ‘wij’ bedoel ik wij als volwassenen en niet uit de belevenis van een kind. Voor kinderen zijn woorden nog steeds een uitdrukking van macht. Ook al zeggen ze dan braaf “wat je zegt ben je zelf” , ze geloven het niet.

Omdat wij onze kinderen leren dat wij (lees volwassenen) het beter weten en alles wat wij zeggen waar is. En kinderen identificeren zich zelf met deze waarheid, dus als wij zeggen ‘je bent stout’ of ‘dat is nou stom van je’, denkt het kind IK BEN stout en stom. En elke keer als het wordt herhaald, wordt het bevestigd, opgeslagen en voor waarheid aangenomen. Wij zouden onze kinderen beter kunnen helpen om te begrijpen dat al deze uitspraken zijn gebaseerd op het gedrag dat ze vertonen, en hen helpen de waarde van Uniekheid eigen te maken.

Omdat wij als volwassenen het kind bewustzijn bij ons dragen, voel je jezelf elke keer als er negatief naar jou gesproken wordt, persoonlijk aangevallen.
Woorden hebben inderdaad wel kracht, echter is het alleen de kracht die wij er aan geven. Als wij vanuit onze wijsheid naar mensen kijken die ons uitschelden, zouden wij ze eerder zielig vinden. Wat zegt dit nu precies over de ander?

Ik ben voor vuile JOOD uitgescholden. Doet dit pijn? Ja, natuurlijk doet het pijn. Het is mijn pijn die ik meedraag vanuit mijn jeugd. Ik kan hiermee 2 dingen doen: De pijn omarmen en helemaal doorvoelen, aandacht aan de jongere ik besteden en dankbaar zijn voor het feit dat deze pijn aandacht krijgt. Ik kan het ook bij de ander laten en beslissen niet met deze mensen om te gaan. Voor ambtenaren zou het zelfde kunnen gelden: leer jezelf kennen en weet dat de ander eigenlijk om hulp vraagt. Naar mijn idee schuilt in elke misdaad een hele grote schreeuw om aandacht.