Daar ben ik blij om, niet omdat ik zelf in de zogenaamde alternatieve hoek zit, maar vooral omdat het hier over iets heel elementairs gaat. Iets wat wij al jaren over het hoofd zien, namelijk eigen verantwoordelijkheid! Het is en het blijft een persoonlijke verantwoordelijkheid van ieder individu, wat hij wel of niet met informatie die hij krijgt doet. Het is niet wat de artsen zeggen, (de artsen geven je de informatie) het is hoe jij er mee omgaat.
Onze maatschappij is een paar jaar geleden begonnen met het recht op informatie, want vroeger wist je niet eens wat je mankeerde. Nu is de tijd gekomen dat wij ons genezings proces meer in eigen hand nemen. Wij zijn zo afgedwaald van onze eigen verantwoordelijkheid, er is zo een grote behoefte aan “wijze raad” , het liefst willen wij allemaal horen: ‘Zeg mij wat ik moet doen en hoe lang heb ik nog te leven?’ Wij zouden ook kunnen kiezen voor een andere aanpak, namelijk wat is er nog meer wat ik kan doen, met nadruk op het ik! Of je nou een dodelijke ziekte hebt, overigens wil het alleen maar zeggen dat jouw klokje op dat moment sneller tikt dat de andere klokjes, of dat je in een donkere periode van je leven bent beland. Neem je eigen beslissing, kies wat op dat moment voor jou en je lichaam het beste is, en vraag van de mensen om je heen je keuze te respecteren. Want zeker als deze mensen echt van jou houden, zullen zij ook achter je beslissingen blijven staan.
Het is niet zo dat de een beter is dan de ander, het is wel zo dat jij de keuze hebt. Niemand weet wat de toekomst brengt, mensen kunnen alleen maar uit hun eigen expertise en ervaringen de dingen met jou delen. Overigens Sylvia Millecam was ook niet gek om niet te zien dat zij een groot gezwel in haar borst had. Het was echter haar keuze om niet regulier behandeld te worden. Het is ook niet zo dat iemand behalve jij zelf je kan genezen, niet alleen de medicatie of de kruiden. Het is alleen wanneer je een bepaalde knop in jezelf weet in te drukken, die de totale genezing mogelijk maakt. Wij blijven een levend wezen, en de definitie van levend is dat het eindig is. De vraag blijft wanneer en hoe. En ik hoop dat wanneer mijn tijd zover is, dat ik zelf de omstandigheden mag bepalen waarin het gebeurt, en daarbij geholpen word door die gene waar ik op dat moment voor kies.
zaterdag 13 juni 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
WIE BEN IK
- David (AVRAAM)
- Vlissingen, Netherlands
- Dat is een hele goede vraag! Het antwoord afhankelijk is van het moment waarop deze vraag gesteld wordt. Want, zeker bij zijn er momenten dat ik alleen de lagen zie waaronder ik mij veilig aan het verstoppen ben. Onder deze lagen vind ik hetzelfde warmte, liefde en rust die in ieder van ons huist. Hierdoor, ben ik niet veel anders dan jij of wie dan ook. Zonder deze bril mag ik kwetsbaar zijn, mag ik dingen niet weten, mag ik gewoon zijn. Kijkt de rest van de wereld ook zo? Zolang het de wereld van 2 dimensies is waarschijnlijk niet. Want wij moeten expert zijn!! Expert waarin, zou ik mij afvragen? Als wij allen mogen putten uit de oneindige kennis die overal al is en energetisch beschikbaar is waarom dan deze onderscheidinglijn. Waarom zou je dan een expert willen zijn? Om te weten wie je bent!!! Dit is een paradox die wij onszelf continue creëren. Om? Achter te komen wie wij zijn!!!! Alleen wat wij werkelijk zijn is: een oneindige bron van energie en volgens kwantum fysici een grote niks. Als wij niks zijn, dan is er geen onderscheid en dan is ook ineens gelijkheid en dan mogen wij wel zijn. Gewoon zijn. Wil je toch weten kijk dan op www.journeytherapeut.com
Wat ik moeilijk vind bij kanker is dat men het ziet als een soort kwaad dat in je lichaam zit en dat vernietigd moet worden desnoods met veel te zware medicijnen. Hoe het dan anders moet weet ik helaas ook niet. Beangstigend is het in ieder geval wel om deze behandelingen aan te gaan. En dus iemands goed recht om het te weigeren. Naar mijn beleving zijn kankercellen eerder cellen die volledig in de war zijn en niet meer samen kunnen werken met de andere cellen. Net zoiets als mensen soms onderling doen in onze samenleving. Jammer dat Sylvia, vanuit de andere dimensie, niet even kan komen vertellen hoe zij een en ander ervaren heeft.Voor mij zijn de ingrijpende behandelingen, en omdat ik mezelf een zo groot mogelijke kans op gezondheid wil geven, een reden om daarna andere,meer vanuit het hart, gekozen dingen aan te gaan zoals een "Helende reis". Het helpt mij in ieder geval om weer een nieuw en beter evenwicht te vinden. Wat ik verder nog kwijt wil is dat het me stoort hoe er veelal over borsten gedacht wordt. In plaats van lief en gevoelig moeten ze blijkbaar groot en opvallend zijn. Desnoods met siliconen. Steeds maar weer wordt de camera vooral op borsten gericht. Is dat vrijheid? In aanleg zijn ze trouwens vooral bedoeld om te voeden. Een heel groot aantal vrouwen (en enkele mannen) krijgt met borstkanker te maken en eigenlijk hun partners en andere naasten ook. Waar is het evenwicht?
BeantwoordenVerwijderenVoor mij was het hele proces een stuiptrekking van de gevestigde medische macht ( de vereniging tegen kwakzalverij had dit proces in werking gesteld). In die wereld gaat het over macht. Gelukkig gaat het in de spirituele wereld over zelfbeschikking en idd eigen verantwoordelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenIn een poll van omroep zeeland gaf de meerderheid ook aan "laat toch rusten" deze zaak. En ja laat Sylvia ook rusten. zij heeft haar keuze gemaakt.Zij isin een andere dimensie al lang verder gegaan.
Ik vind het belangrijk dat iedereen zijn eigen keuzes kan maken. Met alle inzichten die ik de laatste jaren heb verkregen incl de Helende Reis, wordt mij steeds duidelijker dat niets voor niets is en dat je wat hebt te leren van datgene "wat je overkomt". Alles is een proces en het gaat erom hoe je daar zelf mee om wilt gaan. Ik hoop dat ik ook die keuzes kan maken die mij verder helpen in mijn proces mocht ik met kanker geconfronteerd worden.
Annemieke