donderdag 2 april 2009
Door de ogen van een kind
Stel je voor dat iedereen naar je kijkt, zoals een kind naar zijn ouder kijkt: in bewondering en in overgave, zoals alleen een kind kan kijken. Als iedereen om je heen zo naar jou zou kijken, hoe zou het echt zijn? Wat zou het over je zeggen, en wat zou je over jezelf vinden? Hoe zou je dan in de wereld staan, hoe zou je dan echt naar jezelf kijken? Zou het je ook helpen behulpzaam te zijn en dankbaarheid te tonen? Wat zou het met je zelfvertrouwen doen, en hoe zou de wereld om je heen er uit zien? Neem jezelf voor, om even met die gedachte te spelen, en geniet van je innerlijke kind.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
WIE BEN IK
- David (AVRAAM)
- Vlissingen, Netherlands
- Dat is een hele goede vraag! Het antwoord afhankelijk is van het moment waarop deze vraag gesteld wordt. Want, zeker bij zijn er momenten dat ik alleen de lagen zie waaronder ik mij veilig aan het verstoppen ben. Onder deze lagen vind ik hetzelfde warmte, liefde en rust die in ieder van ons huist. Hierdoor, ben ik niet veel anders dan jij of wie dan ook. Zonder deze bril mag ik kwetsbaar zijn, mag ik dingen niet weten, mag ik gewoon zijn. Kijkt de rest van de wereld ook zo? Zolang het de wereld van 2 dimensies is waarschijnlijk niet. Want wij moeten expert zijn!! Expert waarin, zou ik mij afvragen? Als wij allen mogen putten uit de oneindige kennis die overal al is en energetisch beschikbaar is waarom dan deze onderscheidinglijn. Waarom zou je dan een expert willen zijn? Om te weten wie je bent!!! Dit is een paradox die wij onszelf continue creëren. Om? Achter te komen wie wij zijn!!!! Alleen wat wij werkelijk zijn is: een oneindige bron van energie en volgens kwantum fysici een grote niks. Als wij niks zijn, dan is er geen onderscheid en dan is ook ineens gelijkheid en dan mogen wij wel zijn. Gewoon zijn. Wil je toch weten kijk dan op www.journeytherapeut.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten