Mijn Partner heeft een Dip

Wanneer je stopt met het willen verbeteren van je partner, en jezelf gaat afvragen: “ Wat zou ik kunnen doen aan mijzelf, waardoor onze relatie en ons samenzijn beter zou kunnen worden” dan breng je jouw relatie en je leven in een stijgende lijn. Ik hoor wel eens zeggen: “Mijn partner heeft op dit moment een dip waardoor onze relatie nu niet helemaal optimaal is, maar het gaat wel over”

Het zijn juist de dips waar de lessen verscholen liggen, het zijn juist de dips die onze relatie beter kunnen maken, mits wij op dit moment echt bij ons zelf te rade gaan. Wat is er echt aan de hand, waar ligt mij eigen pijn, hoe lang draag ik deze al met mij mee, is er iets aan te doen op dit moment, past het nu nog in mijn leven? Stel je voor dat de dip van je partner ook een signaal is richting jou?
Dus in plaats van de opmerking: “Als hij/zij maar daar en daar aan werkt dan zal het wel beter worden”, zou je kunnen zeggen: “Waar doet het mij pijn?”
Er zijn enkele redenen waarom het alleen bij jezelf te vinden is.

Het allerbelangrijkste is: je kunt de dingen bij de ander zien of herkennen, omdat jij deze zelf kent, bewust of onbewust. Vergeet niet, je partner is een spiegel van je ziel. Alles wat je daar aan onvolmaaktheid vindt, zijn dingen die je van jezelf niet wilt zien, bagatelliseert en niet eens naar durft te kijken. Je durft wel naar je partner te kijken omdat dit geen echte pijn doet. Alleen als je jouw eigen pijn er in herkend kun je je levenspartner werkelijk tot steun zijn en hem/haar helpen ook dit stuk onder ogen zien. Weet dat hij/zij zelfs wellicht verder is dan jij, omdat hij of zij wel toelaat wat er is of er bewust mee bezig is. Dan zou je echte compassie kunnen tonen, en een voorbeeld voor je partner zijn. Want de spiegel werkt ook in de positieve zin van het woord. Jij en je partner kunnen ook de positieve dingen in elkaar herkennen, en je kunt ze alleen maar herkennen omdat jij deze zelf ook hebt. Helaas wordt dit vaak vergeten, omdat de focus veelal bij het negatieve ligt.

Blijf dus alsjeblieft naar elkaar luisteren. Blijf van elkaar leren en weet dat de ander niet alleen daar is om je te helpen op je levenspad en dat hij/zij niet veel anders is dan jezelf.

Effect van basisbehoeftes op je relatie.

Zolang je niet herkent dat basisbehoeftes een rol kunnen spelen in je leven en zolang je het bij je partner probeert te vinden, zal het moeilijk zijn om een natuurlijke flow van liefde toe te laten. Want uiteindelijk draait het allemaal om hoe blijf ik bij mijzelf, en op welke gebieden completeert mijn partner mij. Niet wat hij/zij niet goed doet, maar wat doet hij/zij beter dan ik kan, waardoor wij als eenheid als een huis staan, steviger overkomen en eerder ons doel bereiken. Niet dat het dan stopt, want dan kun je weer een volgend doel in je leven neerzetten en nog gelukkiger vrijer en opener worden.

Denk aan het Yin/Yang teken die volledig in elkaar overloopt. De mannelijke en vrouwelijke energie die in elkaar overloopt en elkaar versterkt. Dit is een teken van kracht, en dat is voor mij ook de relatie, want waarom zou je anders een relatie aan gaan? Een relatie ga je aan, om nog meer uit de mogelijkheden die je al hebt te halen, en die je aangeboden worden door het leven. Een relatie is een plek waar je het meest kan groeien, omdat juist door het gedrag van je partner, je dingen aangereikt krijgt die je anders makkelijk aan je voorbij laat gaan. Het Yin/Yang teken is compleet aan de buiten- en ook aan de binnen kant. Voor mij zit de relatie ook op deze wijze in elkaar. Een relatie is alleen mogelijk als alle delen veilig zijn en alle basis behoeftes voldoende aandacht krijgen. Aandacht krijgen van jezelf en niet van je partner, je ouders, je kinderen, buren of collega’s.

Zelf-acceptatie-1

Alle grote leraren hameren altijd op zelfacceptatie. Accepteer je goede en je slechte kwaliteiten. Waarom is dat nou zo belangrijk en waarom kan ik niet gewoon zijn wie ik ben? Waarom zou ik mijn slechte kanten accepteren? Ooit dacht ik: er zijn geen slechte kanten. Helaas, die zijn er wel. Alleen de definitie ervan is aan interpretatie onderhevig. Je zou het ook een slechte eigenschap kunnen noemen of een soort negativiteit. Dat is precies wat ons mens maakt die op deze planeet leeft. Onze goede en slechte kanten, het kunnen voelen en het kunnen ervaren. Te mogen schommelen, onzeker en gelukkig te gelijk zijn. Negativiteit is niet wat wie zijn, negativiteit is alleen een signaal van innerlijke pijn of een oude emotionele blokkade, die rijp is om naar boven te komen. Als wij bereid zijn om deze toe te laten en deze te omarmen, heeft het geen andere keuze om zich uiteindelijk over te geven. Ontspannen, en soms wellicht volledig vaarwel te zeggen. Zonder zelfacceptatie is er geen bewustzijn. Zonder bewustzijn is er geen rust, want dan blijf je altijd op zoek naar iets. Dat iets blijft ongrijpbaar want dan weet je niet wat je zoekt. En zo draait je hoofd (Lees mind) door en door.

Door de ogen van een kind

Stel je voor dat iedereen naar je kijkt, zoals een kind naar zijn ouder kijkt: in bewondering en in overgave, zoals alleen een kind kan kijken. Als iedereen om je heen zo naar jou zou kijken, hoe zou het echt zijn? Wat zou het over je zeggen, en wat zou je over jezelf vinden? Hoe zou je dan in de wereld staan, hoe zou je dan echt naar jezelf kijken? Zou het je ook helpen behulpzaam te zijn en dankbaarheid te tonen? Wat zou het met je zelfvertrouwen doen, en hoe zou de wereld om je heen er uit zien? Neem jezelf voor, om even met die gedachte te spelen, en geniet van je innerlijke kind.